Największym, najdłuższym oraz najdzikszym parkiem narodowym w Polsce jest Biebrzański Park Narodowy, który został założony stosunkowo niedawno, bo dopiero w 1993r. Sercem słynącego z torfowisk, bagien i mokradeł parku jest 160-kilometrowa rzeka Biebrza, zwana też Polską Amazonką. Cechą charakterystyczną tej dziewiczej rzeki jest coroczne występowanie z brzegów, przez co tworzą się nowe meandry i rozlewiska, zmieniając rozległe łąki w jeziora. Dolina Biebrzy w dużej mierze zachowała naturalny charakter, a dziewicze i trudno dostępne tereny czynią to miejsce tajemniczym i jednocześnie bardzo bogatym we florę i faunę.
Dolina Biebrzy jest jedną z najliczniejszych ostoi gatunków ptaków wodno-błotnych (ok. 270 gatunków) m.in.: dubelt, cietrzew, żuraw oraz batalion - symbol parku. Park słynie również z największej w Polsce populacji łosi oraz bobra, od nazwy którego Biebrza zawdzięcza najprawdopodobniej swoją nazwę (Biebrza - rzeka bobrów). Bogactwo przyrodnicze terenu przyciąga w te rejony wielu przyrodników i ornitologów z całego świata.
Biebrzański Park Narodowy oferuje ponad 600 km różnego rodzaju szlaków turystycznych: piesze, rowerowe i kajakowe. Prowadzą one często przez kładki i pomosty, a na ich trasie znajdują się też liczne obserwacyjne wieże widokowe. Biebrza to świetny wybór na kilkugodzinny spływ podczas którego można zatopić się w naturę i oderwać od rzeczywistości. Liczne gatunki ptaków i zwierząt, często można obserwować jedynie z perspektywy kajaka. Alternatywą dla spływu kajakowego jest spływ tratwami, który pozwoli w nietypowy sposób poznać bogactwo przyrodnicze parku.
Ciekawą propozycją jest też powstała w ostatnim czasie najdłuższa w parku, biegnąca w poprzek doliny Biebrzy ścieżka edukacyjna Szuszalewo-Nowy Lipsk. Pierwszym jej etapem jest kładka z samodzielną przeprawą promową, natomiast na końcowym zbudowano czatownię z której można obserwować wyjątkową przyrodę biebrzańskich bagien. Odwiedzając Biebrzański Park Narodowy warto również przejść ok 400-metrową kładką Długa Luka pomiędzy bagnami. Na jej końcu znajduje się platforma widokowa z której możemy oglądać florę i faunę otaczających torfowisk. Po drodze zobaczyć można m.in. łosie, lisy, gronostaje, żurawie.
Spotkać łosia można na „Carskiej drodze” czyli 35 kilometrowej niezwykle malowniczej trasie. Carska Droga wzięła swą nazwę od połączenia carskich twierdz: Łomży, Osowca i Grodna z czasów rozbiorowych. Została zbudowana w 1895 r. na potrzeby Twierdzy Osowiec i systemu umocnień zachodnich rubieży Imperium Rosyjskiego. Decyzję o jej budowie osobiście podjął car Mikołaj II osobnym dekretem. Miłośnicy fortyfikacji, ale również historycy z upodobaniem powtarzają sobie anegdotę, jakoby car samodzielnie naszkicował zarys drogi linijką przyłożoną do Grodna i Warszawy. Jest to bardzo prawdopodobne i tłumaczyłoby fakt, że Carska Droga zbudowana została długimi prostymi odcinkami, co było bardzo trudne na bagnistym terenie i spowodowało ogromne koszty finansowe. Przez Carską Drogę przebiega również rowerowy Podlaski Szlak Bociani oraz szlak Green Velo.
Pieszo, rowerem, na tratwie - z pewnością każdy znajdzie najlepszy dla siebie sposób by poznać te niezwykłe miejsca.
